Great Sand Dunes National Park – nieco zagubiony kawałek dziwnego świata niemal pośrodku Gór Skalistych. Z jednej strony krajobrazy alpejskie, z drugiej wielkie, podmokłe łąki, a pośrodku wielka kupa piachu. W końcu to największe wydmy w Ameryce Północnej! Ciągnące się na wiele kilometrów morze piasku i wydm powstało na skutek procesu erozji i działania wiatru – bardzo ciekawe zjawisko recyklingu piasku i chyba jedyne miejsce na świecie, gdzie takie piaszczyste cudo można spotkać w górach na wysokości 2500 m n.p.m. Tu w zimie przecież normalnie pada śnieg, a wydmy pokrywają się białym puchem! Widok piasku na tle gór świetny, bo z daleka wydmy zdają się być małe – na tle potężnych szczytów za nimi. Dopiero, jak się podjedzie bliżej, to okazuje się, że są naprawdę spore.
Wiosną i wczesnym latem park przemienia się w wielki plac zabaw dla dzieci, gdyż wzdłuż wydm płynie szeroki i płytki strumień z gór (topniejące śniegi) – mamy wielką piaskownicę i kupę płynącej, płytkiej wody. Niestety w sierpniu woda nie płynie, za to świeci mocne słońce i wieje wiatr. Na szczęście trafiliśmy na koniec kilkudniowego załamania pogody (które przepłoszyło nas wcześniej z Santa Fe), więc niebo pokryte chmurami dawało komfort – dało się łazić po wydmach na bosaka. Komfort był – przynajmniej jeśli chodzi o upał – natomiast jeśli chodzi o zmęczenie, to wydmy dały nam popalić. Oj oj! Chyba kondycja nam spadła od czasu, gdy jeździmy autem 🙂 W każdym razie na Wysoką Wydmę (High Dune, 650ft/198m wysokości) weszliśmy ze sporą zadyszką. Na górze okazało się, że stromizna jest spora, więc można było biegać turlać się i zjeżdżać na tyłku do woli. Spora część 4B tak właśnie spędziła pozostały czas na wydmach!
Zapraszamy do nowej galerii!
Hop! ... Around the Globe 
Jedno 4B śmiga rzeczywiście wyśmienicie. Siedem lat temu śmigał tak-razem ze swoją mamą na naszych wydmach ruchomych-k/Łeby.On chyba nie pamięta-za to Beata na pewno.
Hej, a na tych Diunach to żadnych czerwi pustyni nie było??? No i mam nadzieję, że tym bardziej podłych Harkonnenów;).
Jak to wyglądało od tej strony Lordzie? Czy, aby w międzyczasie nie zaciągnąłeś się do Sardaukarów Imperialnych ? /Ale ja jednak jestem durny, przecież Ty już się dawno zaciągnąłeś tylko jesteś tam …. incognito;) – wybacz, ale wmoczyłem/. Powodzenia w dalszych wyprawach.
To cudeńko przyrody robi wrażenie.
Jaka radość! Turlanie się w piasku to dopiero super zabawa 🙂
Toż to mieliście uciechę!!! Jazda na maksia, a jakie trawienie potem doskonałe. jak u indyków.a węży to tam jakich nie było?
A propos węży. nie próbowaliście tam jakiegoś indianskim sposobem upiec?może coś tam wrzucisz do Łasucha ekstremalnego?
Czy czasami nie pedzicie z powrotem do Austin w Texasie na Festiwal Ostrego Sosu?????GH
Nie, Gabi. To już za daleko. Ale zamierzamy wrócić na jeszcze jedną imprezę indiańską do Window Rock w Arizonie.